உன் பிரிவு

நாட்கள் நகர்கிறது
காலம் மாறவில்லை

நம் பாதையில் பூசெரிந்த மரங்கள்
வேலை நிறுத்தம் செய்கிறது

நாம் கை கோர்த்து நடந்த தடம்
ஒரு வழி பாதையாக மாறியுள்ளது

கரை தொடும் அலைகள்
காலை தழுவ மறுக்கிறது

உனக்கு மலர் தந்த செடியும்
மொட்டை விரிக்க மறுக்கிறது

விரல்களுக்கிடையே இருந்த உறவு எங்கே என்று
என் விரல்களும் வினா எழுப்புகிறது

முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி
உன் முகத்தை பிரதிபலிகிறது

தனிமையில் உன் குரலின்
எதிரொலி என் காதில்

என்னிடம் இல்லைதான் என் இதயம்
இரும்பாய் கனக்கிறது

நெஞ்சுக்குள் இருக்கும் உன் நினைவு
நெஞ்சை கிழித்து வெளியே செல்ல துடிக்கிறது

கண்ணுக்குள் இருக்கும் உன் பிம்பத்தால்
கண்ணீரும் இனிக்கிறது

மரணம் கூட மறுக்கிறது
இவன் மரித்துவிட்டவன் என்று

வளரும் காதல்

காதலை சொன்ன பிறகும்
கட்டியணைக்காத உன் கண்ணியத்தில்
வளர்கிறது என் காதல்

கண்ணை மட்டும் பார்த்து
கதை பேசும் உன் கட்டுப்பாட்டில்
வளர்கிறது என் காதல்

விரல் மட்டும் கோர்த்து
நடக்கும் உன் நாகரிகத்தில்
வளர்கிறது என் காதல்

என் வெட்கத்தை மட்டும் ரசிக்கும்
உன் கண்ணில்
வளர்கிறது என் காதல்

என் உணர்வை மட்டும்
ரசித்து எழுதிய உன் கவிதையில்
வகர்கிறது என் காதல்

தாமரை இலையில் ஒட்டாத
தண்ணிர் போல்
காமத்தில் ஒட்டாத உன் காதலில்
வளருதடா என் காதல்.